19 juni, Brad

19-06, donderdag, 0 km.

Brad

In ons onderkomen "Pensiuna Ana Maria" hebben we een kelderkamer met bijna geen telefoonsignaal, nu niet bepaald een plek om overdag te verblijven. De oplossing is simpel, je verblijft tot genoegen van de bedienende dames in het naastgelegen restaurantje met groot overdekt terras.

We hebben belabberd geslapen, Thomas kan bijna niks alleen dus deelt Thea volop mee in de sores.

We bellen met de ANWB, de bovengemiddeld behulpzame kapitein Florentin Lazar scant de medische rapportage en mailt die naar de ANWB. Stapje voor stapje wordt een repatriëringplan opgezet, de fietsen mogen mee (zit eigenlijk niet in de dekking). Het verloopt allemaal erg constructief en we krijgen bericht dat we morgen mogen gaan vliegen.

Uit contact met Borre en Lucia blijkt dat de (schoon)moeder, Maria, helemaal verdrietig is geworden. We waren slechts op 1-2 dagen van haar verwijderd en ze had zich zo verheugd op ons bezoek en veel voorbereidingen getroffen. Hopelijk kunnen we haar vanuit Nederland nog wat troosten.

Dat we morgen gaan vertrekken, moet gevierd worden en dat doe je het best samen met (nieuwe) vrienden: Florentin en zijn charmante vrouw Theo. Eindelijk op stap met Theo en Thea, jaren van gedroomd. Florentin leidt ons naar een opperbest eetadres: Pensiuna restaurant Juliana via een klinkerweg die beslist voorkomt dat er ook maar een vreemdeling zal komen. We volgen daar zijn aanbevelingen, eindelijk echt heerlijk Roemeens eten waaronder trijp!

Na een hartverwarmend samenzijn worden we weer thuisgebracht en gaan we de fietsen preparen. Niks "we", Thea blijkt een volleerd mecanicien waarvan gelukkig een foto is gemaakt.
We gaan wat gespannen slapen want naast bestaand ongerief moet er morgen nog best veel goed gaan...