16 juni, Gyula-Ineu (Roem.)

16-06, maandag, 62 km.
Gyula-Ineu (Roem.)
Op maandag zijn de bezienswaardigheden hier in Gyula dicht, kom, op naar Roemenië met zon op je bol, heerlijk. Eerst nog wat geïnternet, dit verloopt niet goed. Regelmatig melding dat de verbinding wegviel, uiteindelijk zijn de reisgenoten verblijd met wel 4 keer hetzelfde en wellicht nog incompleet ook. Marleen, dank voor de melding.
We beginnen nu aan deel 3 van de reisboekjes en dus gaat er nu ook een nieuwe overzichtskaart bij.
De weg is goed, pas nieuw wegdek, flink vrachtverkeer, verder niks. De douane wordt zonder ophef of stempels gepasseerd. Eindelijk rondom ons de Puszta zoals we die hadden verwacht, groots en met kudde's schapen en paarden. Ook verder volgens het boekje, kleinvee voor de deur, moekes met meest zwarte hoofddoeken, liftende mensen, roestige auto's (merk Dacia, € 1000,-) en af en toe een paard en wagen. Maar pas op, daarnaast alle denkbare moderne spullen inclusief auto's dus we zijn nog net op tijd.
Onderweg stopt plots een inhalende auto voor ons, nee geen overval maar de jongeman voelt het als onontbeerlijk om ons te gaan helpen. Niet dat we dat nodig hebben maar dat kan hij niet weten. Onderweg, in Chisineu-Cris, eten we ons eigen brood op een terras waar een Cola werd gekocht. Het ging eigenlijk om een toiletbezoek maar vanaf nu kunnen we kansrijk worden ingeschreven voor het kampioenschap "plasophouden" :-)
Vanaf Cherelus zijn ze aan verbetering van de weg begonnen. "Ze" zijn nergens te bekennen, maar het asfalt is bedolven onder een dikke laag gebroken steenslag, een hele verbetering waarschijnlijk. Een schitterende voorbereiding van iets degelijks maar na 2 km fiets-en-botten-mollen is het mij wel genoeg. Later zien we in de onverwoestbare Swalbe-achterband een ontbrekend plekkie, het blauwe ondergoed is er doorheen te zien. Als dat maar goed blijft gaan...
Even voor Ineu dalen ineens traag 2 overwegbomen over de weg, zonder enig signaal. Er volgt een rijdende woonwagen (filmpje)...
Als we neerstrijken in Ineu blijkt er zowaar een goed en betaalbaar hotel te zijn, het heeft geen naam, er is toch geen ander in wijde omtrek. Gelukkig maar dat we het vonden, want anders kon het wel eens erg moeilijk worden. Nu is het aardige dat we steeds weer de goeie krenten in de pap aantreffen en dat telt, niet de angst dat ze konden ontbreken. We doen we de was van onszelf, sokken en ondergoed. Ook al succesvol, het water werd best zwart. De airco stond op "verwarmen", handig bij 30 graden. Kortom een biertje verdiend, tot 2x toe Heineken geweigerd, waarna met enige tegenzin bier van het merk Timisoreana werd gebracht, heerlijk!
Mooi land, dat van onze lieve schoondochter Lucia...