15-06, zondag, 87 km.
Hódmezövásárhely-Gyula
Vandaag, na een goede nachtrust met een balkende ezelin, verder door de Puszta, mooi fietsweer d.w.z. wat fris met een bedekte hemel, er zelfs een goeie kans op regen. De rit is simpel, rechte wegen, niet te missen richtingen al is een kompasje op je fiets toch wel heerlijk. Je zult hier niet snel 'n zijweg nemen, niet alleen omdat het een modderbak is maar ook omdat we de vele ja-knikkers thuis al eerder hebben gezien.
De waarschuwing in het reisboekje blijkt terecht, in de tussenliggende dorpen is inderdaad niets behoorlijks te eten, zeker niet op zondag. Dus happen we op een bank bij een busstationnement onze standaardlunch uit eigen voorraad: soep en daarbij bruin brood met blauwe kaas.
Er vliegt af en toe een zwaluw bijna door je voorwiel, zouden we inderdaad regen krijgen? Volgens het boekje stikt het hier van de bijzondere vogels maar verder dan 2 ouwe kerels die er als vrouw uitzien, komen we niet. Wel veel ooievaars, buizerds en hazen, ge zijt gewaarschuwd!
We rijden door een "natuurgebied" maar ongerept zijn alleen de vogels, kikkers, en ook wat kippen, de rest is land- en tuinbouw op een wat grove wijze We beklimmen een vogelwaarneemingstoren en zien daar dat het rondom ook zo is, dus groots en wijds, da's zeker. De veelal vervallen woninkjes zijn bepaald niet idillisch. Wat wel imponeert is het uitbundig afscheid als je iemand iets uitgebreider hebt aansproken. Tenminste krijg je een hand, Thea zelfs een handkus. We besluiten na zoveel meewind en andere voorspoed door te rijden naar de grensstad Gyula. Een voor oost-Hongarije belangrijke stad met veel voorzieningen waar we onze intrek nemen in een voldoende Penzio.
Morgen nemen we deel 3 van de boekjesreeks in gebruik. We hopen daarmee, ondersteund door de zelf voorgeprogrammeerde Garmin-route voorspoedig verder te trekken. Als eerste hi-light na enkele dagen komt daarin het bezoek voor aan Maria, de moeder van onze (enige) schoondochter. We zien er naar uit. Hopelijk maakt ze zich er niet teveel druk over.
So far hebben we een mooie tocht die niet alleen lang is maar ons, na al die jaren, steeds weer elkanders verschillen en overeenkomsten laat ervaren.
Hódmezövásárhely-Gyula
Vandaag, na een goede nachtrust met een balkende ezelin, verder door de Puszta, mooi fietsweer d.w.z. wat fris met een bedekte hemel, er zelfs een goeie kans op regen. De rit is simpel, rechte wegen, niet te missen richtingen al is een kompasje op je fiets toch wel heerlijk. Je zult hier niet snel 'n zijweg nemen, niet alleen omdat het een modderbak is maar ook omdat we de vele ja-knikkers thuis al eerder hebben gezien.
De waarschuwing in het reisboekje blijkt terecht, in de tussenliggende dorpen is inderdaad niets behoorlijks te eten, zeker niet op zondag. Dus happen we op een bank bij een busstationnement onze standaardlunch uit eigen voorraad: soep en daarbij bruin brood met blauwe kaas.
Er vliegt af en toe een zwaluw bijna door je voorwiel, zouden we inderdaad regen krijgen? Volgens het boekje stikt het hier van de bijzondere vogels maar verder dan 2 ouwe kerels die er als vrouw uitzien, komen we niet. Wel veel ooievaars, buizerds en hazen, ge zijt gewaarschuwd!
We rijden door een "natuurgebied" maar ongerept zijn alleen de vogels, kikkers, en ook wat kippen, de rest is land- en tuinbouw op een wat grove wijze We beklimmen een vogelwaarneemingstoren en zien daar dat het rondom ook zo is, dus groots en wijds, da's zeker. De veelal vervallen woninkjes zijn bepaald niet idillisch. Wat wel imponeert is het uitbundig afscheid als je iemand iets uitgebreider hebt aansproken. Tenminste krijg je een hand, Thea zelfs een handkus. We besluiten na zoveel meewind en andere voorspoed door te rijden naar de grensstad Gyula. Een voor oost-Hongarije belangrijke stad met veel voorzieningen waar we onze intrek nemen in een voldoende Penzio.
Morgen nemen we deel 3 van de boekjesreeks in gebruik. We hopen daarmee, ondersteund door de zelf voorgeprogrammeerde Garmin-route voorspoedig verder te trekken. Als eerste hi-light na enkele dagen komt daarin het bezoek voor aan Maria, de moeder van onze (enige) schoondochter. We zien er naar uit. Hopelijk maakt ze zich er niet teveel druk over.
So far hebben we een mooie tocht die niet alleen lang is maar ons, na al die jaren, steeds weer elkanders verschillen en overeenkomsten laat ervaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten