12 juni, Halásztelek-(bij) Iszák

12-06, donderdag, 86 km.
Halásztelek- (bij) Iszák
Wakker worden, voor de een 'n afnemende vorm van slapen, voor de ander 'n startmoment. Zolang we onze ongelijkheden als boeiend ervaren, gaat het goed. We rijden vandaag nog verder weg van stedelijke verworvenheden en ervaren het als een opluchting.
Als onze route een ogenschijnlijk overbodige omweg van een km of 8 maakt, blijkt dat we om een voormalig militair vliegveld rijden. Lugubere historie vindt zijn weerslag in bunkers, beton en roestige restanten.
Even verderop staat een Gevangenis, ja, met een hoofdletter. Gelukkig valt het mee, er blijkt slechts een papierverwerkende handel in te zitten.
Om de realiteit niet uit het oog te verliezen, volgt echter nog een deel dat angstwekkend actief in stand wordt gehouden. Je kunt er zo films in opnemen. Net als bij ons staat er een vloot auto's omheen; bezoekers? bewakers?
Bij Tass verlaten we de Donau die daar weer tot één, inmiddels machtig brede, rivier is gegroeid, grofweg het dubbele van de Rijn, imposant dat wel.
Het land wordt wijds en plat. Ongetwijfeld moet je er een pusta in zien maar nu er een goede waterhuishouding op is losgelaten, wordt er van alles verbouwd: wijndruiven, haver, tarwe, mais, zonnebloemen, aardbeien (alhoewel minder dan gisteren), kersen langs de straat. Dat alles met de wind in de rug! Arme 2 Duitsers, op weg naar Bremen, verder zien we overigens geen mafkezen zoals wij.
Tegen de tijd dat we aan eten, drinken en aan een onderkomen toe zijn, wordt het wat moeizaam. De eerste mogelijkheid dient zich te vroeg aan, de 2e (b)lijkt niet te bestaan/is te primitief, op weg naar de derde een nieuwe mogelijkheid: Izsáki Hászcsárda, parktokft@externet.hu , een splinternieuwe camping/pension met visvijvers voor de verslaafde pappies en speelvoorzieningen voor je ukkies. Waarschijnlijk zijn we de eerste kampeerders. Er wordt naar sleutels gezocht, de kok ontsluit en showt ons de wasgelegenheden. Ieder zijn eigen afdeling, da's pas luxe. We laten een uitgebreid vismaal uit eigen vijver aanrukken, overigens pas nadat Thea onvermoede talenten inzet om de volstrekt onbegrijpelijke "etlap" in iets eetbaars om te zetten. Wat een geluk toch.
Tijdens het eten, lezen we dankzij Zr Athanasia dat het hier bijna 20° warmer is dan thuis, heerlijk voor ons, egoïstisch hé!
We blijken er vandaag 2000 km op te hebben zitten, 64 km/dag dus. Eigenlijk best een mooi relaxed gemiddelde waarmee we met vertrouwen het restant benaderen...